โดย ชาร์ลี วูด เผยแพร่เมื่อ 03 พฤษภาคม 2019สล็อตเว็บตรง แตกง่ายจักรวาลเต็มไปด้วยดวงดาวเมฆก๊าซกาแลคซีหลุมดําและอื่น ๆ อีกมากมาย นักจักรวาลวิทยาถามว่า “ทําไม?” (เครดิตภาพ: ภาพของนาซา)
เป็นเวลาหลายพันปีที่มนุษย์ได้เฝ้าดูดวงดาวและสงสัยว่าจักรวาลเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่จนกระทั่งหลายปีของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งนักวิจัยได้พัฒนาเครื่องมือสังเกตการณ์และเครื่องมือทางทฤษฎีชิ้นแรกเพื่อเปลี่ยนคําถามใหญ่ ๆ เหล่านั้นให้เป็นสาขาการศึกษาที่แม่นยํา: จักรวาลวิทยา
”ฉันคิดว่าจักรวาลวิทยาเป็นหนึ่งในวิชาที่เก่าแก่ที่สุดที่มนุษย์สนใจ แต่เป็นหนึ่งในวิทยาศาสตร์ใหม่ล่าสุด
” Paul Steinhardt นักจักรวาลวิทยาจากมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันกล่าวซึ่งศึกษาว่าเวลามีจุดเริ่มต้นหรือไม่
โดยสรุปแล้วจักรวาลวิทยาศึกษาจักรวาลเป็นเอนทิตีเดียวแทนที่จะวิเคราะห์แยกดาวฤกษ์หลุมดําและกาแลคซีที่เติมเต็ม สาขานี้ถามคําถามใหญ่: จักรวาลมาจากไหน? ทําไมมันถึงมีดาวฤกษ์ กาแลคซี และกระจุกกาแล็กซี? จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป? “จักรวาลวิทยากําลังพยายามสร้างภาพขนาดใหญ่มากเกี่ยวกับธรรมชาติของจักรวาล” Glennys Farrar นักฟิสิกส์อนุภาคจากมหาวิทยาลัยนิวยอร์กกล่าว
เนื่องจากระเบียบวินัยนี้ต่อสู้กับปรากฏการณ์มากมายตั้งแต่อนุภาคในสุญญากาศไปจนถึงผ้าของอวกาศและเวลาจักรวาลวิทยาจึงดึงดูดอย่างมากในหลายสาขารวมถึงดาราศาสตร์ฟิสิกส์ดาราศาสตร์และฟิสิกส์อนุภาคที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
”จักรวาลวิทยามีบางส่วนของมันที่เต็มไปมาในฟิสิกส์, ชิ้นส่วนที่อยู่ในฟิสิกส์ดาราศาสตร์อย่างเต็มที่, และชิ้นส่วนที่ไปมา,”Steinhardt กล่าวว่า. “นั่นเป็นส่วนหนึ่งของความตื่นเต้น”
ประวัติความเป็นมาของประวัติศาสตร์ของจักรวาลลักษณะสหวิทยาการของสนามช่วยอธิบายการเริ่มต้นที่ค่อนข้างช้า ภาพสมัยใหม่ของเราเกี่ยวกับจักรวาลเริ่มมารวมกันเฉพาะในช่วงทศวรรษที่ 1920 ไม่นานหลังจากที่อัลเบิร์ตไอน์สไตน์พัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปซึ่งเป็นกรอบทางคณิตศาสตร์ที่อธิบายแรงโน้มถ่วงอันเป็นผลมาจากการดัดของอวกาศและเวลา
”ก่อนที่คุณจะเข้าใจธรรมชาติของแรงโน้มถ่วง คุณไม่สามารถสร้างทฤษฎีได้จริงๆ ว่าทําไมสิ่งต่างๆ
ถึงเป็นอย่างที่เป็นอยู่” Steinhardt แรงอื่น ๆ มีผลต่ออนุภาคมากกว่า แต่แรงโน้มถ่วงเป็นผู้เล่นหลักในเวทีของดาวเคราะห์ดาวฤกษ์และกาแลคซี คําอธิบายแรงโน้มถ่วงของ Isaac Newton มักจะทํางานในดินแดนนั้นเช่นกัน แต่มันถือว่าอวกาศ (และเวลา) เป็นฉากหลังที่เข้มงวดและไม่เปลี่ยนแปลงเพื่อวัดเหตุการณ์ งานของไอน์สไตน์แสดงให้เห็นว่าพื้นที่สามารถขยายและหดตัวได้เปลี่ยนจักรวาลจากเวทีเป็นนักแสดงและนํามันเข้าสู่การต่อสู้ในฐานะวัตถุแบบไดนามิกในการศึกษา
ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1920 นักดาราศาสตร์ Edwin Hubble ได้สังเกตการณ์จากกล้องโทรทรรศน์ Hooker ขนาด 100 นิ้ว (254 เซนติเมตร) ที่เพิ่งสร้างขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่หอดูดาว Mount Wilson ในแคลิฟอร์เนีย เขาพยายามยุติการอภิปรายเกี่ยวกับตําแหน่งของเมฆบางชนิดในอวกาศที่นักดาราศาสตร์สามารถมองเห็นได้ ฮับเบิลพิสูจน์ให้เห็นว่า “เนบิวลา” เหล่านี้ไม่ใช่เมฆขนาดเล็กในท้องถิ่น แต่เป็นกระจุกดาวที่กว้างใหญ่และห่างไกลคล้ายกับทางช้างเผือกของเราเอง — “จักรวาลของเกาะ” ในสํานวนของเวลา วันนี้เราเรียกพวกเขาว่ากาแลคซีและรู้ว่าพวกเขามีจํานวนเป็นล้านล้าน
ความวุ่นวายครั้งใหญ่ที่สุดในมุมมองของจักรวาลยังมาไม่ถึง งานของฮับเบิลในช่วงปลายทศวรรษที่ 1920 ชี้ให้เห็นว่ากาแลคซีในทุกทิศทางกําลังเร่งตัวออกจากเรา ทําให้เกิดการถกเถียงกันต่อไปอีกหลายทศวรรษ การวัดพื้นหลังไมโครเวฟจักรวาล (CMB) ในที่สุด — แสงที่เหลือจากปีแรก ๆ ของจักรวาลและตั้งแต่ขยายเป็นไมโครเวฟ — ในปี 1960 ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าความเป็นจริงตรงกับความเป็นไปได้อย่างหนึ่งที่แนะนําโดยทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป: เริ่มต้นเล็ก ๆ และร้อนแรง จักรวาลก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และเย็นลงเรื่อยๆ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แนวคิดนี้กลายเป็นที่รู้จักในชื่อทฤษฎีบิกแบง และมันทําให้นักจักรวาลวิทยาสั่นคลอนเพราะมันบอกเป็นนัยว่าแม้แต่จักรวาลก็สามารถมีจุดเริ่มต้นและจุดจบได้
The universe began with a bang. Cosmologists have predicted that stars didn't form for another 180 million years.
จักรวาลเริ่มต้นด้วยความปัง นักจักรวาลวิทยาได้ทํานายว่าดาวฤกษ์ไม่ได้ก่อตัวขึ้นอีก 180 ล้านปี (เครดิตภาพ: Shutterstock)แต่อย่างน้อยนักดาราศาสตร์เหล่านั้นก็สามารถเห็นการเคลื่อนที่ของกาแลคซีในกล้องโทรทรรศน์ของพวกเขาได้ หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงแผ่นดินไหวมากที่สุดของจักรวาลวิทยา Farrar กล่าวว่าเป็นความคิดที่ว่าส่วนใหญ่ของสิ่งที่ออกมีทําจากสิ่งอื่นสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างสมบูรณ์ วัสดุที่เราสล็อตเว็บตรง แตกง่าย
