เกล็น เคนนี มีนาคม 18, 2015
ขณะนี้กําลังสตรีมบน:
รับพลังมาจาก จัสท์วอทช์
แรงบันดาลใจอย่างน่าสะอิดสะเอียนพอโดยสล็อตเครดิตฟรีตํานานเมือง “Kumiko The Treasure Hunter” ไม่ได้สวมใส่ความแปลกใหม่ของหลักฐานบนแขนเสื้อ แต่ภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้จากพี่น้อง Zellner – นักเขียนนาธานและนักเขียนร่วมและผู้กํากับเดวิดซึ่งทั้งสองคนยังทําหน้าที่ – เล่นเป็นการศึกษาตัวละครที่จงใจและมืดมนซึ่งกึ่งน่าขนลุกเปลี่ยนเป็นความตลกของมารยาทกลางอเมริกันและจากนั้นก็กลายเป็นอย่างอื่นอีกครั้ง
ชื่อของภาพยนตร์ดูเหมือนจะสัญญาว่าจะผจญภัยและภาพยนตร์ก็ส่งมอบสิ่งนั้นแม้ว่าจะไม่ใช่ในลักษณะ
ทั่วไป แม้จะมีลําดับการเปิดที่เทปคาสเซ็ท VHS ถูกค้นพบในบริบทที่แปลกใหม่ Kumiko แสดงในการแสดงที่ยั่งยืนอย่างน่าตกใจโดย Rinko Kikuchi (“Babel,” “Pacific Rim”) เป็นผู้หญิงที่ไม่เด็กอีกต่อไปในโตเกียวในปัจจุบันซึ่งชีวิตจินตนาการนั้นสดใสกว่าความเป็นจริงในแต่ละวันของเธอ “ฉันเหมือนผู้พิชิตชาวสเปน” เธออธิบายในตอนหนึ่งให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้องสมุดที่อยากรู้อยากเห็น คุณไม่มีทางรู้ว่าให้กิจวัตรประจําวันของเธอซึ่งเกี่ยวข้องกับการทําชาที่อ่อนแอสําหรับเจ้านายที่ขี้เกียจเกินไปที่จะไล่เธอออก (อย่างน้อยก็ชั่วขณะหนึ่ง) ให้อาหารกระต่ายสัตว์เลี้ยงของเธออย่างไม่ได้ผล Bunzo และดูและดูวิดีโอคาสเซ็ตของภาพยนตร์คลาสสิกของพี่น้องโคเอน “Fargo” อีกครั้ง คุมิโกะยึดติดกับข้อความชื่อเปิดที่ตรึงภาพยนตร์ว่าเป็น “เรื่องจริง” เชื่อว่ากระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยเงินที่ฝังโดยหนึ่งในตัวละครของภาพยนตร์เรื่องนี้อยู่ที่ชายแดนมินนิโซตา – นอร์ทดาโคตาเพื่อแย่งชิงทุกคนที่กล้าหาญพอที่จะแสวงหามัน
ในการเปิดภาพยนตร์สี่สิบนาทีหรือมากกว่านั้นผู้สร้างภาพยนตร์ใช้วิธีการที่ค่อนข้างธรรมดาเพื่อถ่ายทอดความเศร้าของสถานะซึมเศร้าและชีวิตที่ไม่มีทิศทางของ Kumiko การแต่งตัวแบบเผ็ดร้อนจากเจ้านายการเผชิญหน้าบนถนนกับเพื่อนที่กระปรี้กระเปร่าเกินไปจากครั้งก่อนในชีวิตของคุมิโกะโทรศัพท์ที่เฮงซวยจากแม่ของคุมิโกะ ชุดของการแตกหักในชีวิต – รวมถึงการเลิกกันที่น่าอึดอัดใจและตลกขบขันกับกระต่ายดังกล่าว – ตั้ง Kumiko ในหลักสูตรไปยังสหรัฐอเมริกาซึ่งความคิดที่ค่อนข้างธรรมดาของความแปลกประหลาดถูกนําไปใช้กับตัวละครอเมริกันต่างๆเริ่มต้นทันทีจากค้างคาวที่สนามบินมินนิโซตาที่ Kumiko ที่แทบจะไม่พูดภาษาอังกฤษเป็น waylaid โดยคู่แปลก ๆ ของ “ที่ปรึกษาการท่องเที่ยว” (นาธานเซลเนอร์ และแบรด แพรเธอร์) ผู้ซึ่งนับถือศาสนาด้วย ขณะที่เธอออกเดินทางสู่สภาพอากาศที่หนาวเหน็บซึ่งเป็นเงื่อนไขที่ทําให้ภาพยนตร์เรื่อง “Fargo” นั้นดูเหมือน “To Catch A Thief” มากขึ้น Kumiko วิ่งเข้าไปในโฮสต์ของคนเหงาคนอื่น ๆ รวมถึงหญิงชราที่พยายามสนใจเธอใน “โชกุน” ของ James Clavell คนขับรถเมล์ที่ขอโทษว่า Carpal Tunnel Syndrome ของเขาทําให้เขาไม่สามารถเปลี่ยนแฟลตรถบัสได้ และตํารวจที่เป็นมิตร (David Zellner) ที่พยายามโน้มน้าวเธอว่า “Fargo” เป็นเพียงภาพยนตร์แม้ว่าเขาจะพิจารณาความเป็นไปได้ระยะไกลในการเริ่มต้นความรักบางอย่างกับเธอ
ภาพยนตร์พยายามชดเชยความคุ้นเคยของตัวละครเหล่านี้เล็กน้อยโดยแสดงความอดทนที่แท้จริง
ในการนําเสนอพวกเขาซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่แสดงความกล้าหาญที่อยู่เบื้องหลังความแปลกประหลาด ผลลัพธ์จะผสมกัน ฉันคิดว่าผู้ชมคนใดที่ไม่ติดอยู่กับโลกทัศน์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ทันทีจากค้างคาวจะพบธารน้ําแข็งที่กําลังจะไปมากกว่าการสํารวจความเห็นอกเห็นใจ นอกจากนี้อาจแปลกแยกคือการที่ภาพยนตร์กลายเป็นดินแดน Lynchian สําหรับตอนจบของภาพยนตร์ มันไม่ได้ออกมาอย่างโหดร้ายแม่นยํา แต่มีอย่างน้อยที่สุดก็รู้สึกถึงการหลบหลีกในที่ทํางาน ในคอลัมน์บวกภาพยนตร์ถูกจัดองค์ประกอบและถ่ายทําอย่างสวยงามด้วยภาพที่เร้าอารมณ์อย่างชาญฉลาดจํานวนมาก (ฉันถูกถ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการแสดงผลของ de-icing ของเครื่องบินเป็นชนิดของนรกแช่แข็ง) และในที่สุดการแสดงของคิคุจิซึ่งเป็นความมหัศจรรย์ของความเข้มข้นและงานฝีมือ สวยงามเช่นเคยเธอยังคงระบายสายตาของเธอจากข้อเสนอแนะใด ๆ ของ coquettishness ลงทุนตัวละครของเธอด้วยคุณภาพผีสิงที่ตามที่กล่าวไปหอนในกระดูกของใบหน้าของเธอ
มันอยู่ในดินแดนส่วนตัวนี้ที่ความประหลาดใจของการแสดงครั้งสุดท้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้น ไม่เพียง แต่พวกเขาน่าทึ่ง แต่พวกเขายังให้ภาพยนตร์เรื่องความร่ํารวยของมนุษย์และพลังทางอารมณ์ที่ทั้งเติมเต็มและขยายการสํารวจที่น่าหลงใหลของ “คนโกหกที่ซื่อสัตย์” ของการแข่งขันระหว่างการหลอกลวงและการบอกความจริงในบุคลิกภาพของมนุษย์เอกพจน์คนหนึ่งจากภาพเปิดของ Henriette ที่ยืนอยู่หลังการจัดดอกไม้ขนาดยักษ์ – การลดความเป็นผู้หญิงในยุคนั้นไปสู่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้และประดับ – เป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีใครเหมาะกว่าในการเล่าเรื่อง Henriette เองไม่เคยได้ไปวางบนกระดาษ ช่วงเวลาต่อมาเราอยู่ในห้องนั่งเล่นของ Vogel ฟังผู้หญิงคนหนึ่งร้องเพลงเกี่ยวกับความปีติยินดีแห่งความตายและ
Heinrich สะท้อนให้เห็นในกระจกบนผนังด้านหลังของเธอ Hausner พบภาษาภาพที่สมบูรณ์แบบเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของเธอ: aureate เฟรมที่พูดสําหรับตัวละครของเธอเมื่อพวกเขาทําไม่ได้และพูดคุยกับพวกเขาเมื่อพวกเขาโกหก เธอยังหาตัวแทนของบทสนทนาที่เฮนเรียตพยายามมีเกี่ยวกับชีวิตของเธอ หลังจากดูนักร้องในฉากเปิด Henriette ดําเนินการให้คอนเสิร์ตเล็ก ๆ ของเธอเองร้องเพลงในขณะที่ลูกสาวของเธอเล่นเปียโน ในช่วงเวลาเหล่านั้นรอยยิ้มของเธอทรยศต่อความกระวนกระวายใจต้อนรับความรู้สึกพึงพอใจและสถานที่ Hausner ทําให้กรณีที่เธอต้องการรูปแบบของการแสดงออกและเป็นเพียงการเสนอหนึ่งที่ไม่ถูกต้อง บอกเล่าเสียงพากย์ของไฮน์ริชจะฝังเสียงร้องเพลงของเธอวิกฤติของเขาแทนที่ความสุขของเพื่อนที่ควรจะเป็น ในขณะที่เฮนเรียตถูกขังอยู่โดยองค์ประกอบของ Hausner ประตูตัดห้องครึ่งหนึ่ง จํากัด การเคลื่อนไหวของเธอ วินโดวส์ทําให้เธอมองเห็นโลกที่เธอเข้าไม่ได้ชั่วพริบตา วอลล์เปเปอร์หรูหรากลายเป็นกรงเพื่อให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของระเบียบธรรมชาติของบ้าน ไม่มีทางที่เธอจะพูดอย่างสบายใจว่าอะไรอยู่ในใจของเธอและเมื่อเธอพยายามไม่มีใครสนใจที่จะได้ยินมัน หนึ่งในภาพสุดท้ายในบทกวี “Amour fou” ที่มีภาพใกล้จุดสิ้นสุดของ “Lovely Rita” เพียงบางส่วนของรายละเอียดมีการเปลี่ยนแปลง Hausner มีการพัฒนาอย่างนุ่มนวลในช่วงหลายปีที่ผ่านมาระหว่างภาพยนตร์เหล่านี้เป็นหนึ่งในผู้กํากับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก แต่เธอจ้องมองไปที่ข้อเท็จจริงที่น่าอิจฉาของการสลายตัวของผู้หญิงไม่ได้โบกมือไปยังเรื่องราวตั้งแต่ชุดสูทที่แข็งแกร่งของเขาได้รวมอนุญาตให้นักแสดงขนาดใหญ่ตีกลับกันอย่างดุเดือด (“เจ้าชู้กับภัยพิบัติ”) และอารมณ์ขันการทําเหมืองแร่จากเรื่องเฉพาะ (“สามกษัตริย์”)
แต่หลายปีต่อมาการมาถึงของ Obamacare ทําให้การปฏิรูปการประกันสุขภาพที่สําคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้ล้าสมัยมาก ไม่เพียงแค่นั้นซีรีส์ภายใน Beltway เช่น “Veep” ของ HBO และ “House of Cards” ของ Netflix – ไม่ต้องพูดถึง “The Daily Show” – ได้ทํางานที่ดีงามในการแผดเผาความสมบูรณ์ของเจ้าหน้าที่ที่ได้รับเลือกของเราเมื่อคุณคิดว่าความทุกข์ทรมานของ “ความรักโดยไม่ได้ตั้งใจ” กําลังจะสรุปมีหมายเลขการเต้นกลุ่มที่ได้รับความนิยมตลอดกาลตามด้วยวงล้อ blooper เมื่อภาพยนตร์เป็นรอก blooper ยักษ์ตัวหนึ่งที่ดูเหมือนจะซ้ําซ้อนอย่างมาก สล็อตเครดิตฟรี
