ฉันวางจานไว้ในกองจับจดในอ่างล้างจาน
และดูขณะที่เครื่องคัดแยกอัตโนมัติดึงมันเข้าไปในเครื่องล้างจานทีละรายการ ซ้อนลงในชั้นวางที่มีความเร็วเหนือเสียง ใจฉันสั่นเพราะเสียงโทรศัพท์จากโรงเรียน “Meiling กลับมาแสดงอีกครั้ง” ฉันเริ่มพูดและ DishU ฮัมเพลงโดยให้กลิ่นมะนาวในกระบวนการ การเคลื่อนไหวที่ผ่อนคลายของ Smart DishU สะกดสายตาของฉัน แขนขากลเหมือนแมงมุมที่เข็นไปมาบนเครื่องลายครามของฉัน และร้องเพลงอย่างสะอาด
ฉันครุ่นคิดเมื่อได้ยินเสียงอันลึกล้ำของ Securo ประกาศว่า “Meiling มาแล้ว” ประตูก็ปิดลง ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งขึ้นบันได
“เหม่ยหลิง มานี่” ฉันตะโกน เสียงฝีเท้าหยุดลง แล้วฉันก็ได้ยินมันย้อนกลับ ยึกยักยึกยัก. ลงและข้ามห้องนั่งเล่น
เธอสวมหมวกเบสบอลซึ่งฉาย “Just 4 UR Evite” ซึ่งเป็นวงดนตรีใหม่ล่าสุด พวกเขาเป็นใครอีกแล้ว? จอช คิก และเอนไล? หรือว่าวงบอยแบนด์ของสัปดาห์ที่แล้ว?
“ถอดมันออกแล้วมองมาที่ฉัน” ฉันพูด เธอส่ายหัว ทิ้งผีโฮโลเรลที่ฉายอยู่ไว้ ดวงตาของเธอซ่อนอยู่ใต้ขอบ
ฉันดึงหมวกของเธอออก เธอกรีดร้อง ผมสีดำของเธอปลิวไปทุกทิศทุกทาง วัยรุ่นเมื่อไหร่จะหมด
ขณะที่เธอฟาดฟันและพูดว่ามันไม่ยุติธรรม ฉันเห็นบางอย่างกระตุกที่คอเธอ ซึ่งแกว่งไปมาด้วยความโมโหโกรธของเธอ
อ่านนิยายวิทยาศาสตร์เพิ่มเติมจาก Nature Futures
“นั่นคืออะไร?” ฉันชี้ มันเป็นสีเนื้อและนุ่มนิ่ม ดูเหมือนหนูตุ่นเปล่าที่ตายแล้ว โค้งงอในท่าทารกในครรภ์
ดวงตาของเหม่ยหลิงเป็นประกาย ดูยินดีเป็นอย่างยิ่ง ความโกรธเคืองของเธอหยุดลง
การห้อยคอของเธอบนโซ่นั้นเป็นล็อกเก็ตสีซีดที่ผิดรูป
เธอหยิบชิ้นนั้นขึ้นมาบีบเล็กน้อย จี้ถูกกดลงภายใต้แรงกดของนิ้วนาง
“คุณก็รู้ว่าคุณบอกว่าฉันควรเลิกทำตัวเป็นรูปธรรมได้แล้ว” เหม่ยหลิงพูดพร้อมยิ้ม “ฉันบอกไคล์แล้ว เขาต้องการที่จะไปกับฉันอย่างมั่นคงและบอกฉันว่าเขาจะซื้ออะไรให้ฉัน ฉันพูดว่า ‘ฉันไม่ต้องการให้คุณซื้ออะไรให้ฉัน แต่ถ้าคุณสนใจฉันมาก ทำไมคุณไม่ให้หูข้างขวากับฉันล่ะ’”
เธอหัวเราะ มันช่างโหดร้าย เสียงของตัวฉันที่หลงตัวเองดังก้องอยู่ในลูกคนหัวปีของฉัน
“เขาพูดว่า ‘หู? คุณหมายถึงอยากให้ฉันฟังคุณไหม ฉันสามารถติดตั้งชิปและแปลให้คุณได้ในชั้นเรียนภาษาสเปน’ และฉันก็พูดว่า ‘ไม่ ฉันไม่ต้องการให้คุณทำการบ้าน ขอบคุณ ฉันต้องการหูของคุณอย่างแท้จริง’ เขายิ้มคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก”
“หูของเขา” ฉันพูดด้วยความไม่เชื่อในเสียงของฉัน
“ค่ะแม่ อยู่ต่อเถอะค่ะ” เธอพูดแล้วกลอกตา นิ้วของเธอเคลื่อนเข้าไปในตะเข็บและพับขอบแป้งสีซีดในมือของเธอ
“เขาทำมัน เขาให้หูของเขาแก่ฉัน ฉันคิดว่ามันโรแมนติกมาก เหมือนแวนโก๊ะจากชั้นเรียนศิลปะ”
“นั่นคือหูของเขาใช่ไหม” ฉันรู้สึกไม่สบายใจ อาหารกลางวันของฉันกำลังกวนอยู่ในท้องของฉัน ฉันเห็นมัน เกลียว กลีบ รู้สึกเหมือนอากาศดูดเสียงทั้งหมด มีเพียง DishU เท่านั้นที่ส่งเสียงครวญคราง
“ไม่ครับแม่ อย่าดื้อ”
“อย่าเรียกแม่แบบนั้นสิ” ฉันเอื้อมมือไปหาจี้ของเธอ แต่ดึงกลับพร้อมๆ กัน ไม่แน่ใจว่าต้องการสัมผัสกระดูกอ่อนที่อ่อนนุ่มหรือไม่
“เขาปลูกมัน จริงๆ แล้ว มันมีจุดประสงค์อื่นสำหรับงานวิทยาศาสตร์ แต่เขาสร้างเป้าหมายพิเศษให้ฉัน บนแขนของเขา เขาสวมเสื้อแขนยาวแม้ในเดือนมิถุนายนนี้ เพราะเขาต้องการเซอร์ไพรส์ฉัน พวกมันแตกหน่อที่ปลายแขนเหนือข้อมือ”
เธอชี้ไปที่ข้อมือของเธอเอง ฉันข่วนพวกมัน มองหาจุดนูนแปลก ๆ
“นั่นไม่ได้ทำให้ดีขึ้นมาก”
“เขาบอกว่ามันไม่มีอวัยวะที่จะได้ยินจริงๆ แต่เขากำลังทำงานเกี่ยวกับแก้วหูและดูว่าเขาจะสามารถฉายภาพการตีความด้วยหูในห้องของเขาได้หรือไม่ ด้วยวิธีนี้เราสามารถเชื่อมต่อได้”
ฉันรู้ว่าวัยรุ่นมีพิธีกรรมการเกี้ยวพาราสีของตัวเอง แต่สิ่งนี้ควบคุมไม่ได้
“ให้ฉันอย่างนั้น” ฉันดึงโซ่ของเธอ
“ไม่!” เธอกรีดร้อง เธอจับโซ่ “นี่คือสร้อยคอสัญญาของเขา”
เราต่อสู้กันเป็นเวลาห้านาที
เธอตะโกนว่า “เธอไม่มีวันเข้าใจฉันหรอก” และ “ทำไมฉันต้องกล้าบอกคุณ” และ “ฉันน่าจะแค่โกหก”
ค้นพบแรงบันดาลใจเบื้องหลังเรื่องราวนี้ในบล็อกโพสต์ของ D A Xiaolin
ฉันตะโกนว่า “คุณแค่ชอบแสดงออกมาเพื่อเรียกความสนใจจากฉัน” และ “เอาละ ตอนนี้คุณมีมันแล้ว และคุณควรกำจัดเนื้อส่วนรวมของมนุษย์ออกจากอกของคุณดีกว่า” กลิ่นหอมสดชื่นของมะนาวยังคงอบอวลอยู่เต็มห้อง ความแรงเพิ่มขึ้นตามเสียงของเรา
“แม่ คุณจะไม่มีวันเข้าใจ คุณไม่เคยมีชีวิตอยู่ด้วยการแลกเปลี่ยน DNA และรอยสักหนัง คุณจะไม่มีทางรู้ว่าสิ่งนี้มีความหมายมากแค่ไหน!” เธอรีบวิ่งออกไป
ในความเร่งรีบของเธอ เสื้อของเธอที่อยู่ข้างหลังเธอบินขึ้นไป และในวินาทีนั้น ฉันเห็นก้อนเนื้อคล้ายลูกกลม
“นั่นคืออะไร?” ฉันถามเสียงของฉันตอนนี้ต่ำสงบผิดปกติ
เหม่ยหลิงรู้ดีถึงน้ำเสียงนั้น นั่นคือจุดเปลี่ยน ถ้าเธอผลักฉันออกไป เธอจะถูกกักขังเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ไม่มีโฮโลคอล ไม่มีทริปดึกไปยังกระท่อมของหวาน ไม่มีเครดิตสำหรับรถเข็นอิเล็กทรอนิกส์
“มันเป็นของตกแต่ง ชั่วคราว.” เธอดึงเสื้อของเธอลง
ฉันเดินไปดู ริมฝีปากของเธอสั่นเทา
